Bocas del Toro – to oddzielona górami prowincja Panamy. Region ten, poprzez ukształtowanie geograficzne, jak i mieszankę kultur zawsze posiadał swoja odrębną specyfikę, organizację i historię. Zaledwie 15 lat temu została wybudowana tu droga, która otworzyła komunikację na stałym lądzie i umożliwiła rozwój tych terenów. Wcześniej można było tutaj dotrzeć jedynie drogą morską lub powietrzną. Z tego też powodu cały archipelag Bocas del Toro stanowił najbardziej rozwiniętą część całej prowincji.
Isla Colon, najgęściej zaludniona wyspa, już od początku w sposób naturalny stała się stolicą całego obszaru. To na niej od bardzo dawna funkcjonuje dosyć dobrze rozwinięte lotnisko. Tutaj też znajdowały się wszystkie poważniejsze instytucje państwowe. Pozostała część regionu na stałym lądzie to głównie tereny zamieszkiwane przez Indian Ngobe-Bugle, którzy stanowią 73% całej ludności. Drugą co do wielkości grupę etniczną stanowią ludzie pochodzenia afrykańskiego, którzy zachowują również swoją kulturę, język i religię. Resztę stanowią przybysze z całego świata. Jest to, między innymi, społeczność chińska, która bardzo dba o zachowanie swojej tożsamości oraz pewna grupa ludzi wywodzących się z kultury łacińskiej.
Kościół katolicki, który tutaj funkcjonuje, liczy niewiele ponad sto lat. Około dwustu lat wcześniej, wraz z przybyciem ludności pochodzenia afrykańskiego, rozwinęły się w tym miejscu kościoły oparte na protestantyzmie. W 1883 roku utworzono pierwszą parafię pod wezwaniem Matki Bożej Szkaplerznej na Isla Colon. Zakres działalności misyjnej początkowo przez kilka dekad był dosyć ograniczony, ale dzięki ofiarnej pracy pierwszych misjonarzy, wysyłanych tutaj przez biskupa Panamy, utworzyły się pierwsze katolickie wspólnoty. W roku 1917 na Bocas del Toro przybyli Misjonarze św. Wincentego a Paulo z USA. Dzięki ich wytężonej pracy, utworzyła się i ugruntowała stała struktura Kościoła katolickiego w całym regionie.
W 1962 nastąpiła zmiana. Na miejsce Misjonarzy św. Wincentego przybyli Augustianie Rekolekci z Hiszpanii, którzy objęli misję na następne 48 lat. W 1964 utworzono Prałaturę Bocas del Toro. Jej pierwszym biskupem został Martin Legarra O.A.R. Wówczas również powstawały nowe parafie na stałym lądzie. Augustianie w dużej mierze koncentrowali się na edukacji (organizują szkoły), na pracy socjalnej i misjonowaniu wśród Indian. Drugim biskupem zostaje Jose Agustin Ganuza O.A.R. Przez 38 lat jego posługi na Bocas del Toro zrealizowano wiele projektów. Kościół uczestniczył w rozwoju regionu, organizując szkoły, drogi oraz centra medyczne. W trudnych momentach był obrońcą praw Indian i pośrednikiem w różnego rodzaju negocjacjach przywracających pokój.
W 2008 roku przyszedł czas na kolejne zmiany. Biskupem został Anibal Saldana O.A.R. Prałatura otworzyła się na nowe inicjatywy ewangelizacyjne. Przybyli misjonarze ze Zgromadzenia Księży Werbistów, którzy objęli dwie parafie. Później na Bocas del Toro pojawili się również Misjonarze Fidei Donum z Rumunii i Hiszpanii. Obecnie Prałatura liczy sześć parafii, które są obsługiwane przez 16 misjonarzy.
Od czterech lat jestem proboszczem parafii katedralnej, która terytorialnie obejmuje cały archipelag Bocas del Toro. Moja misja polega głównie na opiece duszpasterskiej sprawowanej zarówno w centrum (Isla Colon), jak i wśród wspólnot indiańskich rozrzuconych na wielu wyspach. Ciągle jest to teren bardzo misyjny. Prawie cała społeczność indiańska – to ludzie nieochrzczeni i obojętni na wszelkiego rodzaju inicjatywy duszpasterskie. Wszechobecne sekty znacznie komplikują i utrudniają ewangelizację. Turystyka przynosi ze świata wiele nowych trendów, a kolejni osadnicy koncentrują się głównie na rozwijaniu swoich interesów i zarabianiu pieniędzy. Sprawy związane z wiarą i Kościołem są raczej dla nich mało istotne. Pomimo tych trudności, parafia tworzy, może i niewielką liczebnie, ale bardzo dynamiczną, radosną wspólnotę, która stale się rozwija i podejmuje nowe wyzwania pastoralne.